9.09.24

„ Być może dla świata jesteś tylko człowiekiem, ale dla niektórych ludzi jesteś całym światem”- Gabriel Garcia Marquez ( 1927- 2014)

W niedzielę zakończyły się XVII Igrzyska Paraolimpijskie w Paryżu 2024. Polscy paraolimpijczycy spisali się znakomicie zdobywając aż 23 medale, w tym 8 złotych, 6 srebrnych i 9 brązowych. Szkoda tylko, że dziennikarze sportowi tak cichutko przeszli obok tego medalowego sukcesu paraolimpijczyków, skąpiąc zarówno komentarzy jak i wywiadów z medalistami. Premie pieniężne też dużo niższe niż dla medalistów wcześniej zakończonych XXXIII Igrzysk Olimpijskich w Paryżu, co uważam za wielką niesprawiedliwość.  

Cisza także wokół aukcji srebrnego medalu olimpijskiego Klaudii Zwolińskiej. Polska kajakarka górska okazała wielkie serce, oddając swój medal na aukcję charytatywną. Gest nieczęsty wśród sportowców, ale na szczęście dla obdarowanych - zdarza się. Na przykład Dawid Tomala, chodziarz, złoty medalista olimpijski z Tokio ( 2021) również zdobył się na ten szlachetny gest, a pieniądze z aukcji przeznaczył na leczenie dwunastoletniego Kacpra z Żor oraz podopiecznych fundacji "Tomali Zwycięzcy". Medal zlicytował wówczas Robert Lewandowski za 280 tysięcy złotych. Co więcej oddał go Dawidowi. Wydaje się, że być może srebrna medalistka Klaudia i złoty medalista Dawid  wiedzą coś o czym nie wiedzą inni. Na przykład, że: „ Serce ma swoje racje, których rozum nie zna”- co tłumaczył Blaise Pascal, czy też: „Weseli się serce, gdy daje i sobą dzieli”- co wiedział i doświadczał wiele razy Leopold Staff. Medal kajakarki można licytować do 16 września. Uzyskana kwota będzie przekazana chorym na mukowiscydozę. Klaudia powiedziała, że mimo, iż „ Ten medal jest dla mnie właściwie bezcenny, bo to symbol ciężkiej pracy i szczyt marzeń sportowych” to „ Uznałam, że chcę ten medal przekazać właśnie tym, którzy przez całe swoje życie od narodzin muszą bardzo ciężko pracować na każdy swój oddech” To z myślą o takich ludziach, wybrałam dzisiejsze motto. Bo dla chorych na mukowiscydozę, których nie stać na leczenie to Klaudia, podobnie jak Dawid dla Kacpra i podopiecznych swojej fundacji są z pewnością całym światem.

Sprawdziłam wynik aukcji srebra olimpijskiego na dziś. Jest 13. osób licytujących, a kwota wynosi czterdzieści tysięcy. Kto da więcej?

„ Są ludzie, którzy rozsiewają światło. I są ludzie, którzy wszystko zaciemniają”- twierdził Phil Bosmans. Dawid Tomala, Robert Lewandowski ( zważywszy na wykup medalu i zwrot Tomali) oraz Klaudia i trzynaście ( na dziś) osób licytujących srebrny medal to ci, którzy rozsiewają światło.

Niestety znakiem naszych czasów jest wszechobecność medialna tych, którzy wszystko zaciemniają, w czym duża „zasługa” dziennikarzy.

Znakiem naszych czasów jest też wzbudzanie lęku samymi tytułami, jakie nadają artykułom dziennikarze internetowi. Oczywiście można ich nie czytać i poprzestać na tytułach- co przyznam, że robię z upodobaniem – ale można też przeczytać choć z pewnością humoru nam to nie poprawi. „ Można się nie przejmować, można mieć dobry apetyt, […] ale skąd czerpać dobry humor?” – zastanawiał się swego czasu Kazimierz Krukowski i odpowiadał: „ Z życia. Z tego co się wokół dzieje. Zapewne życie częstokroć niewiele daje chwil wesołych, ale właśnie dlatego tym skrzętniej szukać w każdej sytuacji choćby iskierki humoru” Zgadzam się. Co prawda nie jest to łatwe, przeciwnie to trudna sztuka zarezerwowana wyłącznie dla ludzi z poczuciem humoru. Na przykład, czy jest jakaś dobra strona życia w biedzie? Jest. Wskazał ją Alfons Allais, mówiąc: „Dobrą stroną życia w biedzie jest to, że nie trzeba się bać złodziei.” 

A co jest dobrego w bezsenności? Ha, „Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Mniej się wyśpisz, więcej wymyślisz” – twierdził Marian Hemar.

Wojciech Zimiński podaje z kolei przykład, że choć trudno ( a nie mówiłam?) to jednak można znaleźć optymistyczną stronę pesymistycznej sytuacji i podaje taki przykład: „ Restauracja. Klient wzywa kelnera. – Te ostrygi są bardzo małe. – Istotnie. Ma pan rację. – Wygląda na to, że również są nieświeże. – Więc chyba lepiej, że są małe.”

I lepiej też szukać w każdej sytuacji choćby iskierki humoru, niż czytać artykuły wzbudzające bezpodstawny lęk i trwogę, czy też o ludziach, którzy wszystko zaciemniają.

Uśmiechnij się! ( mimo wszystko)

We wrześniu jedni rozpoczynają naukę:

Nauczycielka dała dzieciom zadanie do rozwiązania: - W domku jest 7 krasnoludków, 7 kefirków i 6 ogórków. Moje pytanie brzmi: czego nie dostanie jeden z krasnoludków?  Jeden z dzieciaczków po długim namyśle odpowiedział:                                       – Biegunki, proszę pani! 

 Inni już szkołę ukończyli: 

 – Dzień dobry, sąsiadko! Słyszałam, że pani syn ukończył szkołę. Czym teraz się zajmuje? Pracuje? – Jest dyspozytorem telewizji. – A na czym to polega?       – Siedzi przed telewizorem z pilotem i co chwila zmienia programy.