11.09.2022

„ Patrzeć na zacną twarz – co za ulga / Mieć jeszcze z czego się śmiać – co za ulga / Nie słuchać pochlebstw ani żalów – co za ulga” - Julia Hartwig ( 1921- 2017)

„ Nie mów, że jesteś człowiekiem bezsilnym, że nic ci się nie uda. Trzeba postanowienia i woli, żeby podźwignąć się rano, stanąć na nogi i spojrzeć w oczy światu”- to także słowa wspaniałej poetki Julii Hartwig. Cytat ten tak jak i motto oraz pozostałe zaczerpnęłam z jej luźnych zapisków pt. „ Błyski”.

A jaki jest ten świat w dwudziestą pierwszą rocznicę ataków terrorystycznych na WTC?

Odpowiem słowami noblisty Czesława Miłosza „ Odwagi potrzeba, męstwa potrzeba, aby oglądać to co jest / I nie wybuchać skargą i nie ubolewać / Ale dzień po dniu nazywać pięknem to co jest ” Wysoko zawiesił nam poprzeczkę autor „ Zniewolonego umysłu”, nieprawdaż?

Bogiem a prawdą, odwagi i optymizmu potrzeba zaraz po przebudzeniu, by spojrzeć w oczy wstającemu dniu. „ Rano: głowa pusta…więc czemu ciężka? No tak, przecież cała przeszłość w głowie, no i jeszcze teraz i jutro”- napisał w liście do Lema, Ryszard Przybylski. „ Odwagi potrzeba, męstwa potrzeba, aby oglądać” i wysłuchać serwisów informacyjnych o „ teraz i jutrze”. Niczym kamień młyński u szyi są odsłuchane złe wiadomości, które zatapiają nas w smutku, łamią serca ale też wzbudzają poczucie bezradności. Niekiedy poczucie winy.

Gdzie szukać dobrych newsów? Bo przecież i dobre rzeczy dzieją się dziś na świecie, choć łudząco przypomina on świat francuskiego malarza Delacroixa, cytowanego przez Julię Hartwig: „Nieraz wspominam słowa Delacroix: „ Odtąd świat należy do łajdaków, którzy czują się wybornie wśród milczenia ludzi uczciwych”. Dziś niestety nawet głośne protesty i krytyka ludzi uczciwych nie są w stanie jak na razie zgasić owego wybornego samopoczucia.

Na szczęście są jeszcze światy niczym źródło Aretuzy ( według mitologii greckiej była w nim słodka woda). I tak jak źródło Aretuzy „ chociaż przepływało przez słone wody morskie, zachowało słodycz swych fal ” tak też na przykład ze świata sportu i przyrody przepływają przez morza złych newsów te dobre i niezatapialne.

Weźmy ostatni weekend. Sama słodycz. Wygrana Igi Świątek w US Open, polscy siatkarze w finale Mistrzostw Świata ( oby wygranym), awans naszych koszykarzy do ćwierćfinału ME. O kolejnym golu Roberta Lewandowskiego dla FC Barcelony nawet nie wspominam. Natomiast równie dobrych z tego świata, ale już  nie nagłośnionych przez media jak powyższe trzeba sobie poszukać samemu. Zwłaszcza jeśli chcemy śledzić zmagania sportowców niepełnosprawnych. A przecież właśnie ich rywalizacja i historie życia mogą motywować do działania i nie poddawania się losowi z siłą rażenia większą nawet niż dają sportowcy w pełni sprawni.  Tak uważam.

Z kolei świat przyrody mimo, że niszczony bezmyślnie przez bezrozumnych ludzi jest niezmiennie od wieków źródłem słodkich chwil ukojenia, uspokojenia, zachwytu i radosnego skurczu serca. Zanurzając się w owym źródle mamy – co przy dzisiejszej drożyźnie istotne- darmowe spektakle: „ Wolno nam przecież oglądać bez opłaty wschód i zachód słońca oraz chmury płynące po niebie: wolno nam się cieszyć widokiem drzew[…]: możemy za darmo słuchać śpiewu ptaków i zrywać kwiaty na skraju wiejskiej drogi: nie płacimy nic za widok nocy gwiaździstej.”- czytam w Księdze z Sun Michele Axela Munthe, szwedzkiego lekarza.  A co z pogodą? „ Nie obrażać pogody. Szkaradna? Sam jesteś szkaradny”- to jeszcze raz Julia Hartwig.

„Jaki jesteś tak i widzisz.”- uważał Czesław Miłosz. Moim zdaniem to dobra podpowiedź odnośnie dobrych wiadomości, a jednak nieobecnych w serwisach.  Wyszukiwanie ich w dzisiejszej rzeczywistości jest jak szukanie przysłowiowej igły w stogu siana . Mimo to szukajmy. Są niezbędne dla psychiki, poprawy nastroju, zrównoważenia, podtrzymania nadziei w dobro, bo to „ są historie cichej dobroci i przyjaźni. Tworzą je mali zwyczajni ludzie”- wyjaśniał Phil Bosmans. To dzięki takim ludziom możemy „ nie ustawać w pochodzie nadziei” na lepsze czasy, to ludzie, u których: „ Pokusa bycia dobrym w świecie i okolicznościach, które dobroć uniemożliwiają” stanowi lejtmotyw życia.

Dla mnie są to ludzie mali jednakże wielcy, zwyczajni niemniej jednak niezwyczajni.

Uśmiechnij się!( mimo wszystko)

Złodziej postanowił napaść na sklep. Wchodzi do środka, rozgląda się i widzi, że w sklepie nie ma nikogo, a za ladą stoi tylko starsza kobiecina.

- Dawaj kasę – mówi bandzior

- A jaką? – pyta staruszka – jęcmienną czy grycaną?